หง่ำๆ

เป็นปกติไปแล้วที่รู้สึกอยู่เสมอว่า ต้องทำอะไรบางอย่างตลอดเวลา
แม้ว่าควรจะ no where to fo, nothing to do บ้างก็ตามที

ก็มันเป็นนิสัยละนะ

ช่วงนี้กลับบ้าน แม้จะล้าๆ อยู่ แต่ก็หาเรื่องทำนู้นทำนี่ตลอด
ยืนอยู่หน้าตู้หนังสือตัวเอง แล้วก็ร้องเพลงหลอนๆ ทำนองพลัม และเนื้อคร่ำครวญ ประมาณว่า

โอ้ หนังสือฉัน
อ่านอะไรดี
หนังสือจริงจังสุดๆ
อยากอ่านอะไรกุ๊กกิ๊กๆ
งืมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หนังสือเต็มไปหมด
แต่อ่านไม่หมด
โอ้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ลองจิเดาว่าเพลงอะไร ฮ่าๆๆ
เพี้ยนว่ะ

สรุปว่าหนังสือเต็มตู้
ซื้อเอาไว้ คงเพราะกลัวตัวเองว่าง
หนังก็มี (เเต่เยอะไม่เท่า) อย่าไปรวมนิยายที่นั่งอ่านตาแฉะ
เหอๆๆๆ

ยัง ยังไม่หยุด หง่ำๆ

แต่ก็พยายามอยู่นะ