Force of life

แรงผลักดันแบบไหนที่ทำให้ชีวิตดำรงอยู่

บางครั้ง ชีวิตดูว่างเปล่าหลุดลอย

หลายๆ ครั้ง เราในฐานะมนุษย์คนหนึ่งไขว่คว้า "แรงผลักดัน" ซักอย่าง เพียงเพื่อให้มันผลักดันเราไปข้างหน้า แต่บางทีก็ถอยหลัง

แม้รู้แจ้งเห็นแกใจว่าสิ่งที่ยึด สิ่งที่ถือไร้ความจีรังยั่งยืน ใจหนึ่งก็ไร้ความไว้วางใจแรงผลักดัน ใจหนึ่งก็กลัวเหลือทนที่จะผละออก ครั้นเมื่อผละออกก็รีบจับปักชีวิตอันต่อไป แม้จะอยู่บนดินขี้เลนก็ตาม

บ้างเราใช้หิวโหยเป็นแรงผลักดัน
บ้างเราใช้ความต้องการเป็นแรงผลักดัน
บ้างเราใช้ความรักเป็นแรงผลักดัน
บ้างเราเอาหน้าที่เป็นแรงผลักดัน
บ้างเราเอาอารมณ์เป็นแรงผลักดัน
บ้างทีเราก็หาสิ่งที่เลิศลอยเพื่อเป็นแรงผลักดันที่มีเหตุผลกว่า

จนถึงวันนี้ ฉันไม่รู้ว่าฉันผลักดันตัวไปสู่อะไร เพื่ออะไร เพื่อใคร

คำถามที่ไม่มีคำตอบ แต่ฉันก็ยินดีที่จะถามเรื่อยไป

แรงผลักดันของฉันวันนี้ คงมาจากกระเพาะครากๆ คนรอบข้างที่ครางเครือ และลมหายใจแห่งการค้นหา

ปล.บล็อกนี้ นับวันยิ่งพูดไม่รู้เรื่องขึ้นไปได้อีก เหอๆๆๆ

มิใช่น้อย

ยอมรับได้หรือเปล่า ถึงความเป็นจริง

ถึงสิ่งนั้นที่ดำรงอยู่

ไม่ใช่เพียงครั้งคราว แต่ฝังลึกลงไปราวกับเป็นหนึ่งในวิญญาณดวงเดียว

เจ็บปวด ค้นพบ มองหา ซ้ำซากเช่นนั้นราวจังหวะดนตรี

ในกองทุกข์มีสุขในนั้น ในสุขความทุกข์ดำรงอยู่

หากไม่มีสิ่งใดเลย ไฉนฉันจึงอยู่ เพราะฉันยังเลือกที่อยู่ และเป็นมันอย่างแท้จริง แม้จะไม่เข้าใจมันมากพอก็ตาม

อารมณ์ที่มีมาก เขาบอกว่ามากเกินไป

เหตุผลเขาว่ามีน้อย ฉันจะทำอย่างไร

ทัมใจ แอสไพริน (รั่วแล้วไง ฮ่าๆ)

ยากมิใช่น้อย

ง่ายมิใช่น้อย

ที่จะดำรงอยู่

มีคนอุธรณ์มากมาย และฉันเป็นหนึ่งในนั้น

อารมณ์คือสิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันมีชีวิตอยู่ ไม่เช่นนั้นคงรวยระริน หายไปกับไอหมอก

หากฉันเข้มแข็งพอฉันจะเล่าให้เธอฟังผ่านตัวอักษรเหล่านี้