Friday, October 06, 2006

มิใช่น้อย

ยอมรับได้หรือเปล่า ถึงความเป็นจริง

ถึงสิ่งนั้นที่ดำรงอยู่

ไม่ใช่เพียงครั้งคราว แต่ฝังลึกลงไปราวกับเป็นหนึ่งในวิญญาณดวงเดียว

เจ็บปวด ค้นพบ มองหา ซ้ำซากเช่นนั้นราวจังหวะดนตรี

ในกองทุกข์มีสุขในนั้น ในสุขความทุกข์ดำรงอยู่

หากไม่มีสิ่งใดเลย ไฉนฉันจึงอยู่ เพราะฉันยังเลือกที่อยู่ และเป็นมันอย่างแท้จริง แม้จะไม่เข้าใจมันมากพอก็ตาม

อารมณ์ที่มีมาก เขาบอกว่ามากเกินไป

เหตุผลเขาว่ามีน้อย ฉันจะทำอย่างไร

ทัมใจ แอสไพริน (รั่วแล้วไง ฮ่าๆ)

ยากมิใช่น้อย

ง่ายมิใช่น้อย

ที่จะดำรงอยู่

มีคนอุธรณ์มากมาย และฉันเป็นหนึ่งในนั้น

อารมณ์คือสิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันมีชีวิตอยู่ ไม่เช่นนั้นคงรวยระริน หายไปกับไอหมอก

หากฉันเข้มแข็งพอฉันจะเล่าให้เธอฟังผ่านตัวอักษรเหล่านี้

No comments: